Mediationervaringen

Een greep uit de praktijk

'Ze kwam uit IJsland'

Hoe ver gaat je geliefde?

Zij kwam uit IJsland. Dat straalde ze ook uit ooit toen hij haar voor het eerst zag, rustig, koel, helder en blond. Hij viel als een blok voor haar rust.
Zij zag een mysterieuze man, donker en met felle ogen. Die verraadden zijn oosterse temperament.
Nu zat ze bij mij op kantoor, 20 jaar, drie kinderen en € 50.000 aan schulden verder. Die schulden waren de directe aanleiding. Er was zoon financiële chaos in hun leven ontstaan dat ze zelfs niet meer genoeg boodschappen kon doen om elke dag een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten.

Die schulden bleken een symptoom van de staat waarin hun huwelijk was beland. Het stond op instorten. Dat grote verschil in temperament tussen hen, dat zo aantrekkelijk was in het begin, was hun grootste bron van verwijdering geworden. Ze begrepen elkaar totaal niet.
Haar besluit om te scheiden was door onmacht gedreven. Ze hield nog steeds van hem, maar ze liepen zo vast in onbegrip en de financiële chaos, dat ze geen andere weg meer zag.

Zijn oosterse trots wakkerde hem echter aan om alles te doen om een scheiding te verhinderen. Die schande zou hij niet kunnen verdragen en zij wist toch wel dat hij er een relatie bij had. Dus hoeft daar eigenlijk niets te veranderen. Een scheiding leverde hem eigenlijk alleen maar nadelen op. Zij liet zich uiteindelijk ompraten door hem en kwam niet meer de mij op kantoor. Ik sloot het dossier.


Een paar maanden later ging de bel van de e-mail die binnenkwam – urgent! Zij moest mij dringend spreken. Dat gebeurde.
Ze had een arm vol blauwe plekken en een pols zat in een dik verband. Ze zei dat ze onder haar kleding ook nog verwondingen had.

De ruzies met haar man waren zo hoog opgelopen dat hij in blinde woede het eerst pakte wat binnen zijn handbereik lag, een schaar en was wild op haar gaan inhakken en een grote ader werd getroffen.

Al dat bloed had hem bij zinnen gebracht. Hij reed haar in allerijl door alle rode stoplichten heen naar het ziekenhuis. Dat redde haar leven, maar niet meer haar huwelijk. Ze kon niet meer met hem en hun huwelijk verder en ze deed aangifte van poging tot moord.

Politie en Justitie hielden hem direct aan. Alle gezinsleden werden verhoord.

Tot verbijstering van de drie kinderen trok hun moeder de aangifte weer in. Ze had zich vergist.
Haar man zou haar per ongeluk geraakt hebben, zei ze. Toch werd hij voor poging tot doodslag veroordeeld. De lange arm van zijn familie ging ver, oefende druk op haar uit om haar aangifte in te trekken, maar justitie had dat niet gelooft en hij bleef nog lang vastzitten.

Een goed einde is een goed begin