Mediationervaringen

 'Te lang getrouwd'

Frans begon de dag met zijn overpeinzing, dat Paulien er vroeger ook zo aantrekkelijk jongensachtig uitzag, toen zijn stiefzoon de keukendeur openrukte en als een windhoos binnenbulderde. Hij viel volstrekt niet op mannen, maar benijdde de energie van deze jongen, die zo op zijn moeder leek toen hij haar net had leren kennen. 

Die energie was bij haar omgeslagen in een geestdodende futloosheid, waarvoor hij acuut wilde vluchten als zij in zijn buurt kwam. Het was goed dat ze gisteren de knoop hadden doorgehakt om te gaan scheiden via mediation, dat wel. Daarom zaten ze vanochtend bij mij.

Ze hadden allebei een moeizame echtscheiding achter de rug, toen ze elkaar drie jaar geleden hadden leren kennen. Hun terughoudendheid om aan een relatie te beginnen was toch minder groot gebleken dan hun opluchting om weer een toekomst met een partner voor zich te zien en het plezier om aan dat toekomstbeeld toe te geven. Hun beider zonen uit die vorige huwelijken waren ook nog jong genoeg om zich te kunnen aanpassen aan hun nieuwe gezin, schatten zij toen in.

Helaas ontstonden er vrij snel na hun trouwdag scheuren in het beeld van hun gezamenlijke toekomst. Zijn zoon Marc leek zich zo soepel in hun dagritme in te voegen, maar liet het te vaak afweten, als hij de daad bij het woord moest voegen. Paulien begon zich steeds meer aan Marc te irriteren. Zij praatte daarover met Frans, die het zijn verantwoordelijkheid vond als co-ouder om dat telkens te bespreken met de moeder van Marc. De gesprekken met haar werden steeds langer. Frans sprak op den duur niet alleen over Marc, maar ook over Pieter, de zoon van Paulien.

Pieter bleek her en der veel geld geleend te hebben, voor een smartphone, computergames, merkkleding. Al langere tijd hadden Frans en Paulien het vermoeden dat Pieter meer geld uitgaf dan hij aan zakgeld en loon van bijbaantjes binnenkreeg, maar Pieter had categorisch gezwegen op hun aanhoudende vragen. Uiteindelijk biechtte hij hen op, dat hij vooral geld van zijn oma had geleend, maar navraag bij oma leerde dat Pieter oma had gezegd, dat hij geld van Frans en Paulien had geleend. Paulien voelde zich machteloos en lamlendig na deze ontdekking, Frans was woest en wilde dat Pieter op kamers ging wonen, in ieder geval hem niet meer in zijn huis toelaten.

Pieter trok zich te reactie van zijn moeder en Frans heel sterk aan, bezwoer hen dat hij er alles aan zou doen om zijn omgang met mooie spullen, geld en vooral met de waarheid te veranderen. 

Frans en Paulien kalmeerden en spraken af, dat zij al pratende samen door deze crisis zouden komen. Ze wisten immers ook wat er voor hen lag als zij zouden besluiten om de stekker uit hun huwelijk te trekken. Dat offer wilden zij niet brengen.

Het ging een tijdje goed, maar zowel de jongens als Frans en Paulien bewandelden na verloop van tijd weer hun oude gewoontegetrouwe paadjes, waardoor hun meningsverschillen en moeilijkheden zich opstapelden. Nog steeds hadden zij de overtuiging, dat zij de problemen zelf konden oplossen. Zo nu en dan spraken zij daarover met buitenstaanders, bijvoorbeeld de praktijkondersteuner van huisarts en de dominee. Dan ging het weer een tijd goed, maar telkens bleek harmonieus verdergaan een illusie.

Tot de dag dat de moeder van Paulien overleed. Paulien was daarvan nog onwetend, toen zij de zwijgzame Pieter ontfutselde dat hij zich volkomen mislukt voelde en niet meer verder wilde, want het was hem niet gelukt om van zijn schulden af te komen en hij wist niet meer hoe hij het moest oplossen. Paulien wist op dat moment direct dat zij en ook Pieter zo niet verder konden. Paulien wilde hoe dan ook voorkomen, dat haar zoon in uitzichtloosheid zou eindigen.

Paulien begreep van Pieter,  dat hij zich een vreemde voelde in hun gezin.

Frans en Paulien besloten, dat zij niet meer zouden kunnen samenleven. Hun kinderen aardden daarin niet. De partners respecteerden dat hun verschillen te groot waren om binnen hun huwelijk opgelost te kunnen worden. Hadden zij te lang met die beslissing gewacht? Hadden ze deskundigen om hulp moeten vragen? Dat is eigenlijk niet vast te stellen. 

Paulien verhuisde samen met Pieter naar haar land van herkomst, waar zij direct werk en de woning vond.

Hun scheidingsbesluit leek de juiste keuze. In ieder geval kwamen hun echtscheidingsafspraken daarna in korte tijd rond.

22 september 2020